ใน แต่ละถิ่นมักมีทั้งผู้จงใจและไม่จงใจ จำกัดโลกทรรศน์ของตนเพื่อความภูมิใจส่วนตัว ผ่านวลีเด็ดที่ว่า "หนึ่งเดียวในโลก หนึ่งเดียวในเมืองไทย" บางอย่างเป็นจริง เพราะปลัดขิกยาวที่สุดในโลก ข้าวจี่ที่ใหญ่ทีสุดในโลก ควไม่มีชาติใดทำ แต่บางอย่างไม่เป็นจริง เพราะผู้กล่าวอ้างขาดข้อมูลผู้อื่น(ทั้ที่คนเหล่านั้นก็เป็นญาติมิตรของเร่า ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น) ในกรณีของงานบุญถวายคัมภีย์ใบลาน บุญข้าวใหม่และบุญผิงไฟพระเจ้ากันหนาว(ตากธรรม ตานข้าวใหม่ หิงไฟพระเจ้า)เป็นประเพณีเก่าแก่ดั้งเดิมที่คนมอญปฏิบัติมาช้านาน และแพร่หลายในหมู่คนพม่าล้านนาไทใหญ่ กะเหรี่ยง และเมืองนครศรีธรรมราชในอดีต ในทุกวันนี้ก็ยังพบประเพณีดังกล่าวอยู่ทั่วไปในเมืองมอญ(ประเทศพม่า) ล้านนาชุมชนมอญราชบุรี ประเทศไทยดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่ประเพณีโบราณดังกล่าวจะมีเพียงหนึ่ง เดียวในโลก 

เคย มีผู้ศึกษาวัฒนธรรมประเพณีของคนล้านนาและคนมอญหลายท่านกล่าวไว้ว่า วัฒนธรรมประเพณีมอญที่เก่าแก่งดงามหลายประการจางหายไปแต่ยังสามารถพบได้ใน วิถีคนล้านนา เพราะวัฒนธรรมล้านนาส่วนหนึ่งไม่ได้เรียนรู้บ้านเมืองอื่นที่อยู่นอกความรับ รู้ของตน กรณีหนึ่งคือ ข่าวประชาสัมพันธ์งานบุญวัดสูงเม่น เมืองแพร่

"ตาก ธรรม ตานข้าใหม่ หิงไฟพระเจ้า ประเพณีโบราณหนึ่งเดียวในเมืองไทย" ผู้เขียนไม่นิยมคำกล่าวอ้างทำนองนี้เพราะความภาคภูมิใจในสิ่งี่ตนมีนั้นน่า ชื่่นชม แต่ขณะเดียวกันกลับแฝงฝังทัศนคติที่เป็นการกดทับ มีรากเหง้ามาจากมอญสิ่งที่เห็นได้ง่าย เช่น รูปแบบสถาปัตยกรร อักษรธรรมล้านนา พิธีกรรมการนับถือผีประเพณีบวชลูกแก้ว ดนตรี นาฎศิลป์ ตุงผ้า ตุงกระด้าง ที่ไม่เพียงรับเข้าไว้ หากยังปรับปรนเข้ากับชีวิตและสืบสานไว้จวบจนปัจจุบัน 

ใน ที่นี้ผู้เขียนจะขอนำเอาประเพี ๑๒ เดือนทั้งของมอญ(รามัญ)และล้านนา(เชียงใหม่)เทียบเคียงกัน เพื่อให้เห็นให้เห็นความเชื่อมโยงของรากเหง้าทางวัฒนธรรม